“ျမန္မာျပည္ၾကီးမွာလည္း ေကာင္းဆိုးကိစၥျဖစ္ပ်က္ရဖို႔ အခိုက္ၾကံဳလာခဲ့ေလျပီ။
ျဗဴရိုကရက္တို႔၏ ေခတ္ပင္ျဖစ္အံ့ေလာ၊ အမ်ိဳးသားတို႔၏ ေခတ္ပင္ျဖစ္အံ့ေလာ လြတ္လပ္ကြန္႔ျမဴးစြာပင္ ေနၾကအံ့ေလာ၊ အိႏၵိယအတြက္မွာမူကား ဒိုင္အာခီအနိစၥေရာက္၍ အသက္ေပ်ာ္ခဲ့ေလျပီ။
ျမန္မာျပည္ၾကီးကလည္း ဒိုင္အာခီ ထိုသို႔အသက္ေပ်ာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ၾကဘိေလာ။ ထိုဒိုင္အာခီ အစိုးရက အေငြ႔ျဖင့္မိွဳင္းတိုက္ေသာ အဆိပ္၏သ႑ာန္ျဖစ္ေသာ ကြ်န္၏ဘဝ၌ ေနလိုေသာသူတို႔၏ ဇာတိအေမြကို ရရိုေအာင္ ေတာင္းဆိုၾကဘိေလာ။
“ဒိုင္အာခီကိုမလို၊ ဟုမၼရုူးသာလိုသည္။
ဒိုင္အာခီကိုမယူ၊ ဟုမၼရူးစစ္စစ္မွယူမည္။ ဤသို႔သာလွ်င္ ပန္းမံုးတိုင္ရိွ၏။
ထိုသို႔ေအာင္ပန္းဆု ရရိွရန္ျမန္မာတို႔မ်က္ႏွာမူ၍ ၾကိဳးစားၾကရမည္။
အစည္းအလံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကေလာ့။
တညီတညြတ္တည္း ေရွ့တူရွဴကိုလွမ္းခ်ီ၍ တက္ၾကဘိေလာ။
အင္အားျပည့္ဝသူရသတၱိရိွေသာ လူေပါင္း ၁၀-သန္းတို႔သည္ မိမိတို႔ေတာင္းဆိုခ်က္သည္ တရားဓမၼသဘာဝႏွင့္ ညီလွသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သူမွ် ေႏွာင့္ယွက္တားဆီႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။”
ဟု ဤသို႔ဆိုျပန္ေသး၏။
No comments:
Post a Comment